پیش بینی گرایش به اعتیاد از طریق حساسیت اضطرابی، خودتنظیمی هیجانی و تمایز یافتگی خود در دانشجویان دانشگاه های تهران

هدف : هدف پژوهش حاضر پیش بینی گرایش به اعتیاد از طریق حساسیت اضطرابی ، خودتنظیمی هیجانی و تمایز یافتگی خود در دانشجویان دانشگاه های تهران است. روش : برای انجام پژوهش از میان تمامی دانشگاه های شهر تهران چهار دانشگاه به صورت تصادفی انتخاب شد و از دانشجویان این دانشگاها به روش نمونه گیری در دسترس 331 نفر انتخاب شدند .این پژوهش یک پژوهش کاربردی و از نوع همبستگی می باشد که با توضیع چهار پرسش نامه ، مقیاس حساسیت اضطرابی ریس و همکاران (asi) ، مقیاس راهبردهای خودتنظیمی هیجانی مارس ، مقیاس تمایزیافتگی خود اسکوورن و فریدلندر (dsi-r) و مقیاس گرایش به اعتیاد وید و بویچر(aps) بین نمونه ها به بررسی هدف پژوهشی پرداخته است. برای تجزیه وتحلیل آماری از روش تحلیل مسیر و از نرم افزارهای آماری spss و lisrel استفاده شده است. یافته ها : حساسیت اضطرابی و یکی از مولفه های آن یعنی " ترس از نداشتن کنترل شناختی " به ترتیب به اندازه 8/5 و 4/7 درصد ، همچنین یکی از مولفه های خودتنظیمی هیجانی که همان " افزایش خلق مثبت " باشد به اندازه 3/2 درصد و همچنین سه مولفه از چهار مولفه ی تمایز یافتگی خود که عبارت از "واکنش عاطفی "، "جدایی عاطفی"و "موضع من" ؛جمعا به اندازه 1/16 درصد و در مجموع همه مولفه ها باهم 21 درصد از واریانس گرایش به اعتیاد را پیش بینی کردند. نتیجه گیری : گرایش به اعتیاد سازه چند بعدی و پیچیده ای است که لازم است در کنار نتایج پژوهش حاضر از نتایج پژوهش های مشابه یا متغیرهای دیگر برای پیش بینی آن استفاده کرد ، تا در نهایت با تکیه بر اینها بتوان در بعد پیشگیری و درمان اعتیاد گام های موثرتری برداشت.